Pościgi, blokady, strzały - Aktualności - Policja.pl

Wczoraj ok. 20:00 policjanci z oławskiej drogówki wspólnie z kolegami Brzegu (woj. dolnośląskie), zatrzymali po pościgu 56-letniego kierowcę golfa. Chwilę wcześniej mężczyzna uszkodził dwa samochody zaparkowane przy oławskim rynku i uciekł w stronę Godzikowic. Pościg trwał blisko pół godziny. 56-latek zatrzymał się dopiero na blokadzie zorganizowanej za Chwalibożycami przez policjantów z sąsiedniego województwa. Badanie alkomatem wykazało u niego blisko promil alkoholu. Wczoraj mężczyzna trafił do aresztu policyjnego, dziś stanie przed prokuratorem. Kara, która mu grozi, to do dwóch lat pozbawienia wolności. 

Podobna kara może grozić 31-letniemu Pawłowi B, który dzisiejszej nocy uciekał przed policjantami ulicami stolicy. Ok. 1:00 zwrócił uwagę patrolu dość nietypowym stylem jazdy. Gdy policjanci chcieli go zatrzymać, mężczyzna dodał gazu. Rajd za pijanym kierowcą ciągnął się przez dwie dzielnice i zakończył na przydrożnym drzewie, w które wjechał Paweł B. tracąc panowanie nad autem. Badanie alkomatem wykazało, że miał w organizmie ponad promil alkoholu. Po opatrzeniu ran na pogotowiu przewieziono go do aresztu policyjnego. Tam czeka na spotkanie z prokuratorem. 

Znaczniej bardziej dramatyczny przebieg miały dwa pozostałe pościgi. O wpół do czwartej w nocy policjanci z Bytomia zobaczyli zaparkowane na poboczu dwa auta – skodę octavię i vw passata. Uwagę policjantów przykuli mężczyźni, którzy manipulowali przy tablicach rejestracyjnych. Na widok radiowozu wsiedli do samochodów i odjechali z piskiem opon. Policjanci ruszyli w pościg, powiadamiając o tym dyżurnego. 

Przestępcy jadący octavią zajeżdżali drogę blokując pościg za passatem. W pewnym momencie pojazdy rozdzieliły się. Skoda skręciła w ulicę Celną, którą zdążył już zablokować inny patrol powiadomiony przez radio. Ścigający ją policjanci zatrzymali radiowóz i wyskoczyli z bronią w ręku. Wtedy kierowca skody zawrócił i próbował rozjechać funkcjonariuszy. Padły strzały. Kilkadziesiąt metrów dalej przestępcy porzucili skodę z przestrzeloną oponą i drzwiami i uciekli pieszo. Teraz pojazd zostanie poddany szczegółowym oględzinom przez biegłych, co może przyczynić się do ustalenia i zatrzymania przestępców. Na razie wiadomo, że skoda została skradziona w Gliwicach w sierpniu tego roku.

Kilka godzin wcześniej łódzcy policjanci przeżyli podobną historię. Jednak tym razem udało się zatrzymać ściganego. Około 22:30 policyjni wywiadowcy zauważyli osobowe volvo zaparkowane przy ul. Skrzydlatej. Auto stało na poboczu z dala od jakichkolwiek zabudowań. Nikogo w nim nie było. Po chwili z zarośli wyszedł mężczyzna. Gdy wsiadł do środka i próbował odjechać policjanci włączyli sygnały i próbowali go zatrzymać. Kierowca przyspieszył. Do akcji dołączył patrol z innego komisariatu, który – podobnie jak w Bytomiu - zablokował drogę uciekinierowi. I tym razem kierujący usiłował staranować interweniujących funkcjonariuszy. Padły strzały. Jeden z pocisków trafił kierującego w plecy. Ten kontynuował ucieczkę dojeżdżając do ul. Wycieczkowej, gdzie został zatrzymany. Policjanci natychmiast udzielili mu pierwszej pomocy i wezwali pogotowie ratunkowe. Jego stan jest oceniany jako ciężki, ale stabilny. Uciekinierem okazał się 54–letni mieszkaniec Zgierza. Teraz trwają ustalenia czy policjanci użyli broni zgodnie z prawem i dlaczego mężczyzna uciekał przed Policją.

***

Działania blokadowe reguluje Zarządzenie Komendanta Głównego Policji nr 833 z 20 lipca 2004 r. w sprawie organizowania i prowadzenia przez Policję działań pościgowych.

§ 6.  Zarządzenia mówi:

1. Pościg bezpośredni rozpoczyna się z miejsca popełnienia przestępstwa bądź z miejsca pojawienia się osób ściganych i prowadzi do momentu ich ujęcia, zagubienia śladów lub wydania polecenia przez kierującego działaniami o zaprzestaniu pościgu. Celem pościgu bezpośredniego prowadzonego pieszo jest ujęcie osób ściganych przez policjantów prowadzących pościg indywidualnie bądź w składzie zespołu (grupy) pościgowego. Podczas prowadzenia pościgu bezpośredniego przy wykorzystaniu pojazdu należy:

 1)   dążyć do utrzymania kontaktu wzrokowego z pojazdem, którym poruszają się osoby ścigane;

 2)   przekazywać na bieżąco dyżurnemu jednostki Policji informacje niezbędne do zorganizowania wsparcia, wystawienia posterunków blokadowych, skierowania grupy policjantów do prowadzenia pościgu równoległego;

 3)   w miejscach wzmożonego ruchu na drogach i w strefach zamieszkania przed użyciem broni palnej, biorąc przede wszystkim pod uwagę bezpieczeństwo osób postronnych, ocenić zasadność i celowość zastosowania tego środka, uwzględniając przede wszystkim podstawy prawne, dopuszczające użycie broni w pościgu;

 4)   kontynuować pościg, nie podejmując próby wyprzedzania i blokowania pojazdu osób ściganych, do czasu aż znajdą się one w sytuacji, gdy dalsza ucieczka nie będzie możliwa;

 5)   wspólnie z grupą policjantów, o których mowa w pkt 2, dokonać zatrzymania osób ściganych.

2. W skład zespołu (grupy) pościgowego, w tym również posługującego się pojazdem, należy w miarę możliwości włączyć przewodnika z psem służbowym.

3. Jeżeli w pościgu bezpośrednim biorą udział przeszkoleni policjanci pododdziałów antyterrorystycznych, można zastosować dynamiczne zatrzymanie pojazdu, którym porusza się osoba ścigana.

Z kolei § 9 reguluje kwestie związane z blokadą. Czytamy w nim:

1. Działania blokadowe realizuje się poprzez zorganizowanie posterunków blokadowych, obserwacyjno-meldunkowych i patroli, powiązanych w jeden system. Blokadę rozwija się na rubieży odcinka znanego lub prawdopodobnego kierunku ucieczki albo wokół określonego rejonu w postaci pierścieni.

2. Działania blokadowe wykonuje się poprzez:

 1)   Posterunek blokadowy - to wyznaczone i odpowiednio wyposażone miejsce pełnienia służby przez grupę policjantów, których zadaniem jest ujawnienie i zatrzymanie osoby ściganej, poruszającej się pojazdem mechanicznym. W skład posterunku blokadowego wchodzą: dowódca, policjant lub policjanci na wysuniętym punkcie obserwacyjnym, policjant lub policjanci wykonujący czynności kontrolne, policjant ubezpieczający lub zespół wykonujący te zadania. Policjanci pełniący służbę na posterunku blokadowym wzajemnie się ubezpieczają. Posterunek blokadowy może być zorganizowany w postaci:

a) posterunku zaporowego wystawionego na kierunku ustalonej bądź domniemanej trasy ucieczki osób ściganych. Jego stan osobowy powinien być uzależniony od przewidywanej liczby osób podlegających zatrzymaniu, ich uzbrojenia i determinacji, a także od rodzaju wyposażenia posterunku. Posterunek zaporowy powinien być wyposażony w co najmniej jeden oznakowany pojazd służbowy, kolczatkę albo trwałe przeszkody do całkowitego zamknięcia ruchu na drodze, zwane zaporami, oraz środki łączności radiowej. Ponadto posterunek zaporowy może być wyposażony w inne środki wymienione w Instrukcji. Ugrupowanie i rozmieszczenie składu osobowego oraz zapór powinno zapewnić: możliwość zmniejszenia prędkości pojazdów (od znaku drogowego ograniczającego prędkość) aż do swobodnego jego zatrzymania; bezpieczne ominięcie lub wyminięcie zapory technicznej z prędkością do 10 km/godz.; całkowite uniemożliwienie przejazdu przez zaporę w przypadku pewności zbliżania się osób ściganych; bezpieczeństwo i wzajemne ubezpieczanie się policjantów; bezpieczeństwo pojazdów nadjeżdżających z przeciwnego kierunku ruchu,

b) posterunku kontroli ruchu drogowego usytuowanego w miejscu, gdzie wystawienie posterunku zaporowego jest niecelowe przez cały okres trwania działań blokadowych. Posterunek kontroli ruchu drogowego stanowi bazę do szybkiego przekształcenia go w posterunek zaporowy. Jego stan osobowy powinien być uzależniony od czynników wymienionych w pkt 1 oraz uwarunkowań kontroli ruchu drogowego w miejscu zorganizowania posterunku,

c) kamuflowanego posterunku blokadowego - jest to zaaranżowanie sytuacji niekojarzącej się z działaniem Policji, która spowoduje spowolnienie lub zatrzymanie ruchu pojazdu osoby ściganej w sposób naturalny.

 2)   Posterunek obserwacyjno-meldunkowy - to wyznaczone i odpowiednio wyposażone miejsce pełnienia służby, uzupełniające blokadę terenu w punktach, gdzie niemożliwe lub niecelowe jest wystawienie innych jej elementów. Zakryte posterunki (punkty) obserwacyjno-meldunkowe mogą być jednoosobowe i mogą wchodzić w skład posterunków blokadowych.

Natomiast sytuacje, w których policjant może użyć broni palnej reguluje ustawa o Policji z 6 kwietnia 1990 r. Artykuł 17 tej ustawy mówi:

1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, wymienione w art. 16 ust. 1, okazały się niewystarczające lub ich użycie, ze względu na okoliczności danego zdarzenia, nie jest możliwe, policjant ma prawo użycia broni palnej wyłącznie:

1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność policjanta lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu,

2) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności policjanta albo innej osoby,

3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną policjantowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,

4) w celu odparcia niebezpiecznego bezpośredniego, gwałtownego zamachu na obiekty i  urządzenia ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa, na siedziby naczelnych organów władzy, naczelnych i centralnych organów administracji państwowej albo wymiaru sprawiedliwości, na obiekty gospodarki lub kultury narodowej oraz na przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne państw obcych albo organizacji międzynarodowych, a

także na obiekty dozorowane przez uzbrojoną formację ochronną utworzoną na podstawie odrębnych przepisów,

5) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka,

6) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-3 i 5, albo za osobą, wobec której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia zabójstwa, zamachu terrorystycznego, uprowadzenia osoby w celu wymuszenia okupu lub określonego zachowania, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia albo zdrowia,

7) w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6, jeśli schroniła się ona w miejscu trudno dostępnym, a z okoliczności towarzyszących wynika, że może użyć broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu,

8) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe,

9) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeśli:

a) ucieczka osoby pozbawionej wolności stwarza zagrożenie dla życia albo zdrowia ludzkiego,

b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć broni palnej, materiałów wybuchowych lub niebezpiecznego narzędzia,

c) pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia przestępstw, o których mowa w pkt 6.

2. W działaniach oddziałów i pododdziałów zwartych Policji użycie broni palnej może nastąpić tylko na rozkaz ich dowódcy.

3. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą

szkodę osobie, przeciwko której użyto broni palnej.

4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowo warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej, a także zasady użycia broni palnej przez jednostki wymienione w ust. 2.